ประชาคมโลกเผชิญกับความท้าทายที่น่าทึ่งในศตวรรษนี้ เราใช้เวลาส่วนใหญ่ในศตวรรษที่ 20 เพื่อเรียนรู้วิธีที่จะเข้ากันได้ ตามข้อมูลที่รวบรวมและวิเคราะห์โดยนักจิตวิทยาความรู้ความเข้าใจของ Harvard Steven Pinker เรามีความคืบหน้าอย่างมากในการบรรลุเป้าหมายดังกล่าว โดยพิจารณาจากการลดลงต่อหัวของทั้งการตายตามธรรมชาติและผิดธรรมชาติทั่วโลก สล็อต

ในขณะที่ปัญหาการแพร่ขยายอาวุธนิวเคลียร์ยังคงอยู่กับเรา ความท้าทายในศตวรรษที่ 21 เกี่ยวข้องกับสิ่งต่างๆ เช่น การสำรวจอวกาศ และปัญหาปัจจุบันของการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศและภัยพิบัติทางธรรมชาติที่เกี่ยวข้อง ในเวลาเดียวกัน เราได้ก้าวหน้าอย่างมากในวิธีการจัดการกับปัญหาเกือบทุกชนิดเท่าที่เราจะจินตนาการได้ หลายคนเกี่ยวข้องกับการพัฒนาปัญญาประดิษฐ์ (AI) สำหรับหลายๆ คน โลกาภิวัตน์คือเทเลโลจิคัล ซึ่งเป็นสิ่งที่จำเป็นต้องแข็งแกร่งขึ้นเมื่อเวลาผ่านไป และนำไปสู่โลกที่เชื่อมโยงกันทางเศรษฐกิจมากขึ้น แต่ประวัติศาสตร์บอกเราว่านั่นไม่ใช่ความจริง มีหลายครั้งที่โลกาภิวัตน์ก้าวถอยหลัง ตั้งแต่ปี 1850 ถึง 1914 มีการปฏิวัติทางเทคโนโลยี: ด้วยโทรเลข คุณสามารถสื่อสารจากนิวซีแลนด์ไปลอนดอนได้ในไม่กี่วินาที และการแช่เย็นทำให้คุณมีเนยนิวซีแลนด์ในลอนดอน การระเบิดของกระแสการค้าและกระแสทุนสร้างโลกที่ดูเหมือนโลกของเราในหลายๆ

แม้ในช่วงต้นศตวรรษที่ 20 ยังคงมีความตึงเครียดจากความไม่เท่าเทียมกันที่เพิ่มขึ้นและการแข่งขันด้านค่าจ้างในบริบทของการแข่งขันระหว่างประเทศที่โหดเหี้ยม ในที่สุดการยิงในซาราเยโวก็สังหารท่านดยุคเฟอร์ดินานด์และเริ่มสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง และทุกอย่างก็พังทลายลง เมื่อเทียบเป็นเปอร์เซ็นต์ของ GDP เราไม่ได้กลับไปสู่ระดับก่อนหน้าของการไหลเวียนของเงินทุนทั่วโลกจนถึงปี 1990 การค้าเสรีทั่วโลกไม่ได้เป็นไปตามธรรมชาติของสิ่งต่างๆ โลกาภิวัตน์เป็นโครงการและโครงการจำเป็นต้องได้รับการดูแล

ดันเต รอสชินี: การค้ามีความผันผวนในประวัติศาสตร์ เช่นเดียวกับการค้าขาย ความคิดที่ว่ารัฐจะดีขึ้นโดยการทำให้เพื่อนบ้านยากจนลง ซึ่งครอบงำในยุโรปมานานหลายศตวรรษและนำไปสู่สงครามหลายครั้ง จากนั้นโลกาภิวัตน์ก็เพิ่มขึ้นในช่วงต้นทศวรรษ 1900 จนกระทั่งเกิดภาวะเศรษฐกิจตกต่ำครั้งใหญ่ เมื่อเราเห็นประเทศต่าง ๆ เข้าใกล้ตัวเอง Smoot-Hawley Tariff Act ของฝ่ายกีดกันการค้าในปี 1930 นำไปสู่การตอบโต้ไปทั่วโลก และการค้าตกลงสู่เกลียวที่ตกต่ำซึ่งทำให้วิกฤตรุนแรงขึ้น

"สิ่งหนึ่งที่เราเรียนรู้อยู่เสมอคือกำไรจากการค้าไม่ได้แปลว่าทุกคนจะชนะ"

หลังสงครามโลกครั้งที่ 2 โลกมองหาวิธีแก้ปัญหาการไม่มีสถาบันพหุภาคีเพื่อควบคุมการค้าโดยการสร้าง GATT หรือข้อตกลงทั่วไปว่าด้วยภาษีศุลกากรและการค้า ซึ่งต่อมากลายเป็น WTO

สิ่งหนึ่งที่เราเรียนรู้อยู่เสมอคือกำไรจากการค้าไม่ได้หมายความว่าทุกคนจะชนะ เห็นได้ชัดว่าการค้าโลกในช่วงไม่กี่ทศวรรษที่ผ่านมาได้สร้างความมั่งคั่งมากกว่าช่วงเวลาใดๆ ในประวัติศาสตร์ของมนุษย์ แต่ถ้าคุณดูแบบคิดเป็นเปอร์เซ็นต์ ว่ามีมากน้อยเพียงใดที่ตกเป็นของชนชั้นกลางใหม่ในเอเชีย อินเดีย และจีน และไม่ตกเป็นของชนชั้นกลางที่ทำงานในโลกที่พัฒนาแล้ว นั่นคือจุดที่คุณเห็นการก่อจลาจล เมื่อพิจารณาถึงความสำคัญของความมั่นคงต่อโครงการโลกาภิวัตน์ เราอาจต้องพิจารณาอีกครั้งถึงผลทางการเมืองของการกระจาย

ไม่ต้องสงสัยเลยว่ามีกำไรโดยรวม แต่คำถามคือใครได้ประโยชน์? ใครแพ้? ผลประโยชน์ที่กระจุกตัวได้รับผลกระทบในทางลบจากการค้าเสรีในบางอุตสาหกรรมหรือบางภูมิภาค นำไปสู่การร้องขอความคุ้มครองผ่านการกีดกันทางการค้า นักการเมืองรับคำขอเหล่านั้น และเราเห็นความขัดแย้งทางการค้าเป็นระยะ สงครามปลาดุกเป็นตัวอย่างที่โด่งดังในสามเหลี่ยมปากแม่น้ำมิสซิสซิปปี ที่ซึ่งคนยากจนมากอาศัยอยู่นอกอุตสาหกรรมปลาดุก เทียบกับสามเหลี่ยมปากแม่น้ำโขง ซึ่งคุณก็มีเหมือนกัน ผู้ผลิตในสหรัฐฯ รู้สึกว่าพวกเขากำลังถูกคุกคามจากปลาราคาถูกจากเวียดนาม และนักการเมืองท้องถิ่นก็มุ่งไปที่วอชิงตัน ซึ่งได้กำหนดมาตรการกีดกันทางการค้าหลายชุด ค่าใช้จ่ายเกิดจากผลประโยชน์ที่กระจัดกระจาย รวมถึงผู้บริโภคที่ลงเอยด้วยการจ่ายเงินในราคาที่สูงขึ้น

โดยสรุปแล้วการรวบรวมและจัดเก็บข้อมูลที่เปิดใช้งานบนคลาวด์สามารถรองรับสิ่งที่เรียกว่าบิ๊กดาต้าที่ให้ข้อมูลป้อนเข้าสู่แมชชีนเลิร์นนิงและการสร้างปัญญาประดิษฐ์ กิจกรรมและโอกาสที่เกี่ยวข้องแต่ละสาขาเหล่านี้ครอบคลุมขอบเขตกว้างของเศรษฐกิจ พวกเขาร่วมกันอธิบายภาคที่สัญญาว่าจะแคระในแง่ของโอกาสทางเศรษฐกิจและผลกระทบ กิจกรรมแบบดั้งเดิม เช่น การขุด การผลิต และแม้แต่การเกษตร

เราเห็นปัญหาอยู่แล้ว เช่น การคุกคามความเป็นส่วนตัว ความมั่นคงของชาติ และการแข่งขันที่เกี่ยวข้องกับ “แพ็คเกจ” AI นี้ และในการพิจารณาคดีเมื่อเร็วๆ นี้ ซึ่งผู้บริหารด้านเทคโนโลยีปรากฏตัวต่อหน้าคณะกรรมการรัฐสภาสหรัฐฯ เราได้เห็นในแง่ของคำถามที่ไร้เดียงสาและไร้เดียงสาที่สมาชิกสภานิติบัญญัติเสนอต่อผู้บริหารว่าฝ่ายนิติบัญญัติไม่ได้เตรียมตัวอย่างไรในการจัดการกับปัญหาที่เกี่ยวข้องกับ AI

คำถามคือว่าสหรัฐฯ มีความตั้งใจและความสามารถในการประสานงานและสนับสนุนความพยายามข้ามอุตสาหกรรมที่สำคัญเพื่อส่งเสริมและควบคุม AI หากจำเป็นหรือไม่ ไม่เพียงแต่ต้องการความเชี่ยวชาญด้านเทคโนโลยีเท่านั้น แต่ยังเป็นความท้าทายที่ซับซ้อนมากยิ่งขึ้นในการสร้างมาตรฐานและรูปแบบสากลสำหรับการจัดระเบียบและประสานงานข้อมูล ตลอดจนการรวบรวมจากแหล่งข้อมูลต่างๆ ในรูปแบบที่เครื่องจักรสามารถเรียนรู้และพัฒนาข้อมูลเชิงลึกใหม่ๆ

“คำถามคือว่าสหรัฐฯ มีความตั้งใจและความสามารถในการประสานงานและสนับสนุนความพยายามข้ามอุตสาหกรรมที่สำคัญๆ เพื่อส่งเสริมและควบคุม AI หากจำเป็นหรือไม่”

ปัจจุบันนี้กำลังดำเนินการในลักษณะที่แตกแยกอย่างมากในสหรัฐอเมริกาโดยองค์กรการค้าที่แข่งขันกัน ซึ่งพนักงานจำนวนมากดูเหมือนจะไม่ไว้วางใจรัฐบาลและการนำผลงานไปใช้ อาจมีใครแย้งว่าสาขากิจกรรมที่มีความสำคัญนี้รับประกันตำแหน่งคณะรัฐมนตรีควบคู่กับการขนส่ง พลังงาน การเกษตร และการพาณิชย์ เปรียบเทียบสิ่งนี้กับสิ่งที่ดูเหมือนจะเป็นความสำเร็จที่รวดเร็วกว่าในด้าน AI โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการจัดโครงสร้างของข้อมูล ในสภาพแวดล้อมทางเศรษฐกิจแบบเผด็จการของจีน เช่น ที่ซึ่งผู้นำระดับสูงสำหรับ AI มีอยู่ในขณะนี้

โครงการปัญญาประดิษฐ์ที่ได้รับการสนับสนุนจากรัฐบาลจะมีลักษณะอย่างไร ถ้าการสำรวจอวกาศเป็นตัวอย่าง มันจะเกี่ยวข้องกับการวิจัยที่ได้รับการสนับสนุน การศึกษา การจัดตั้งมาตรฐาน แผนและตารางเวลาสำหรับผลลัพธ์ที่คาดหวัง คงต้องพึ่งพาภาคอุตสาหกรรมเอกชนอย่างมากโดยได้รับความช่วยเหลือและสนับสนุนจากหน่วยงานของรัฐ

มันจะต้องมีความเป็นผู้นำสูง บุคคลนี้จะถูกตราหน้าว่า "จักรพรรดิ" อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ แอชตัน คาร์เตอร์ อดีตรัฐมนตรีกระทรวงกลาโหมสหรัฐฯ ได้โต้แย้งว่าบุคคลดังกล่าวอาจมีความจำเป็น